خویشتن داری

خویشتن داری
خویشتن داری و یا مهار خویشتن  هسته اولیه اعتماد به نفس است و در واقع فضیلتی است که به فرد یاد می دهد رفتارهایش را تنظیم کرده و خود را با واقعیت منطبق کند. مهار نفس مهارتی اکتسابی است که سبب می شود اشخاص بتوانند ارضای خواسته های خویش را به تعویق بیندازند و رفتارهای شتابزده نشان ندهند. تقویت این مهارت اثرات موثر فراوانی مانند افزایش اعتماد به نفس، انعطاف پذیری، همدلی و غیره برای شخص به همراه دارد.
اهمیت خود کنترلی :
صرف نظر از اینکه ما چه کاری انجام می‌دهیم (کار فیزیکی یا تصمیم‌های ذهنی)، اهمیت خویشتن داری در رسیدن به نتایج مطلوب، بر کسی پوشیده نیست. اگر احساسات بر ما غلبه کنند، طبیعتا منطق کم‌ رنگ می ‌شود و تصمیماتی که می‌گیریم، احتمالا تصمیمات سازنده‌ای نخواهند بود.
لازمه‌ این است که احساساتمان را در همه حال تحت کنترل داشته باشیم. ما باید تصمیمات خود را بر پایه‌ منطق و بدون ترس، اتخاذ کنیم. چرا که ترس یک حس است و جزو منطق و عقل به حساب نمی‌آید. عدم توجه به اهمیت خویشتن داری می‌تواند شعور، اعتماد به نفس و نوع قضاوت ما را به خطر بیندازد.

عاملی که سبب خویشتن داری می شود را اراده می نامند. اراده توجه فرد را متمرکز کرده که پایه و اساس موفقیت انسان در تمامی دوران می باشد. بحث های زیادی پیرامون محدود بودن اراده انسان مطرح است. برخی مطالعات نشان می دهند که اراده منجر به پدید آمدن انرژی روانی انسان می شود. تحقیقات زیادی می بایست صورت بگیرد اما تحقیقات هنوز نتوانسته اند نشان دهند که مردم چگونه قدرت اراده خود را از دست می دهند.

www.DigiFiles.org