هر علمی سعی دارد تا قلمرو خود را مشخص کند، موقعیتهای و واقعیتهای مربوطه را بیان کرده و قوانین حاکم بر آن را کشف کند. امّا تا قرن ۱۸ میلادی به کارگیری روشهای علمی معروف و متداول، در تعلیم و تربیت مرسوم نبوده و حتی صاحبنظرانی همچون ژان ژاک روسو (Jean Jauques Rousseau.) نیز از به کارگیری آن در تعلیم و تربیت احتیاط میکردند و منتظر تدوین رسالهها و متون علمی در این زمینه بودند. متفکری چون کانت به تربیت تجربی (غیر علمی) بیشتر دلبسته بود تا روش علمی آزمایشی. او معتقد بود تربیت هنری است که فقط با جمع شدن تجارب چند نسل کامل خواهد شد و بالاخره برخی نیز معتقدند که تربیت فرآیندی تصادفی است که روش علمی به هیچ وجه در آن راه نیافته است.
در منابع اسلامی آنچه هدف ارسال رسل و بعثت انبیاء الهی (علیهمالسّلام) شمرده شده است، تربیت انسان و انسانسازی و به فعلیت رساندن تمام گنجینهها و استعدادهای نهفته در درون وی بوده است. هدف از آفرینش انسان و تربیت او جز این نمیتواند باشد. اتفاقاً در قرآن خداوند نیز به عنوان مربی انسان معرفی شده است. چنانکه اشاره شد در علم تعلیم و تربیت از جمله مهمترین امور، نظریهپردازی و نیز پیریزی یک نظام تربیتی منسجم و کارآمد میباشد و مهمترین عناصر در یک نظام تربیتی عبارتند از: اهداف، مبانی، اصول، شیوهها، خط مشیها، و روشهای تربیتی، که بخش زیادی از آن در منابع اسلامی آمده است، بقیه امور از قبیل، راهبردها، وسایل و ابزار، تکنیکها و فنون، یا عبارت اخرای همان چهار امر است یا فرعی از فروعات همانهاست که باید از علوم دیگر کمک گرفته شوند. در تعلیم و تربیت اسلامی از جهت منابع علمی تنوع بسیاری مشاهده میشود. قرآن کریم و روایات، منابع بسیار غنی و عمیقی در جهت استخراج و استنباط بسیاری از مسائل مربوط به تعلیم و تربیت به حساب میآیند.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.